Literature

یاد مهر

اینجا گور است. نباید پا روی قبر گذاشت. مرده هم می شنود هم می بیند. جسد که همیشه در خاک نیست. بعضی وقتها یک وبلاگ هم میتواند گور باشد. گور خاطرات. خاطرات شیرین. گرچه دست نیافتنی اما فراموش نشدنی. یاد ایام انگیزه بخش است. یاد روزهای گذشته فرح بخش است. یاد ایام جوانی شور انگیز است. یاد روزهایی که دغدغه روز اول مهر را داشتیم. یاد روز اول دانشگاه. یاد دوستان تازه وارد. یاد خوابگاه دانشجویی. یاد تشکیلات. یاد اساتید. یاد همه چیزهایی که امروز فقط یاد هستند بخیر.

اول مهر 1402 مبارک

پی نوشت:

مهر امسال متفاوت از همه مهرهای گذشته است. شاید مهر های سال های گذشته شباهت هایی باهم داشتند. اما مهر امسال متفاوت است و هیچ تجربه ای به اندازه مهر امسال شیرین نبود. این شیرینی را وقتی می فهمیم که ساعتی را با خود در وبلاگی قدیمی خلوت کرده باشیم.

+ نوشته شده در شنبه یکم مهر ۱۴۰۲ ساعت 10:2 توسط توحید محمدزاده |

بسم الله الرحمن الرحیم
به امید خدا سعی میشود در این وبلاگ به طور مختصر و در حد نیاز دانشجویان دوره ی کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی مطلب نوشته شود.لازم به ذکر است که اشعار کتاب درسی که با ترجمه و نکات ضروری آورده میشود ترجمه ی اینجانب میباشد(در ورقه ی امتحانی مواظب باشید) با این نکته که در این مسیر اساتید گروه زبان انگلیسی دانشگاه ارومیه از جمله استاد مهدی پور و استاد درزی نژاد عوامل اصلی علاقه مند شدن بنده به ادبیات انگلیسی میباشند.
خدایا چنان کن سر انجام کار تو خوشنود باشی و من رستگار.

بار دیگر بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
      روی دیوار خونم
                لب سرداب جنونم
                           زیر پایم دل افتاده به خونم

  تو شدی بی خبر از حال درونم
  لب دیوار نشستم دیدم آن کوچه ز بالا
  گفتم : ای کاش که حالا بودی آگاه ز اندوه درونم
  تو ندیدی چه کشیدم
  شادیم را که به زنجیر کشیدم
  تو ندیدی ، نشنیدی آنچه را از لب دیوار بدیدم
  آنچه را از پس دیوار شنیدم

تو فقط یک شب دیگر ز همان کوچه گذشتی
یادت افتاد شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
ولی افسوس ندانی.....
          که از آن شب لب دیوار همان کوچه نشستم
                                   تا تو را باز در آن کوچه ببینم
تو به دنبال من خسته نگشتی
              بی من از کوچه گذشتی...

نگهت هیچ نیفتاد ، به رودی که روان بود
            تو نگفتی که چرا جوی چنین شد ؟ از چه پر آب شد اینک ؟

تو در آن ظلمت شب در دل این کوچه ندیدی
                که در فواره خونین آب در رود بریزد ؟
                                 خون من به لب دیوار ندیدی ؟
                                            ز همان سنگ که گفتی زده ام من ولی از آن نرمیدی...
                                                                     تو چه دیدی..؟
من همان سنگ زنم بر سر آن شب
         اگر آن شب اشکی از شاخه فرو ریخت

ساعتی بعد که رفتی
         خون من ریخت به دیوار
                      خون من از لب دیوار فرو ریخت
                                  بر کف کوچه گل سرخ بروئید
                                                  تو از این کوچه گذشتی و گل سرخ ندیدی !
                                                                              تو چه دیدی.. ؟

تو فقط یاد همان شب به سرت شد
              یا که یادش فقط آن شب به سرت شد ؟

ماه بر عشق تو خندید
        چو فهمید که بار سفر از شهر نبستی
                                 ولی از کوچه سفر کردی و رفتی..

  دیدی آخر تو خودت عهد شکستی
                      من که از کوچه نرفتم
                                   تو چرا پای از این کوچه بریدی ؟

تو که گفتی حذر از عشق ندانی
           دیدی این عشق تو چون آب روان بود !
                              دیدی این خامی احساس عیان بود ؟!

تو که گفتی همه تن چشم شدی ، خیره به دنبال گشتی ؟
                               پس چرا هیچ ندیدی ؟؟!

          من که یک ذره ام از کوچه جدا نیست
                            دگر این کوچه ز من پر ز نشانی ست
                                                   تو به دنبال چه هستی ؟


زیر پایت گل سرخم بشکستی ،
تو از این کوچه گذشتی..!

دوران کارشناسی تمام شد ...
دوران کارشناسی ارشد که فصلی نو در زندگی ام است شروع شد
رشته ی علوم سیاسی و روابط بین الملل گرایش مطالعات منطقه ای ، منطقه ی آسیای مرکزی و قفقاز دانشکده بیمه اکو دانشگاه علامه طباطبایی .

ادبیات - توحید محمدزاده

یاد مهر

پیوندهای روزانه

نوشته‌های پیشین

برچسب‌ها

پیوندها